Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, ale przez to, czym dzieli się z innymi.
Nie chodzi o to, aby przetrwać, ale o to, aby żyć z pasją, z jakimś entuzjazmem, z przekonaniem, że to co robimy ma sens.
Nie szukaj człowieka, który będzie miał wszystko. Szukaj takiego, który cię doceni. Kto potrafi zrozumieć twoje milczenie, spojrzeć w twoje oczy i przeczytać w nich wszystko. Kto biegnie do ciebie, kiedy inni odejdą. Kto wybierze ciebie w tłumie i wpierwszej kolejności zapyta, jak się masz.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Nie ma jednej prawdy. Wszyscy obecni w pokoju mają swój kąt widzenia, swoje doświadczenie, swoją interpretację. To nie znaczy, że ktoś ma rację, a ktoś nie. To znaczy, że dzielimy się doświadczeniami, a nie obiektywnymi faktami.
Wiele osób przewija się przez nasze życie, ale tylko niektóre z nich stają się nieodłączną jego częścią. To, co mówią, jak się zachowują, czego nauczą, zostaje z nami na zawsze. Każda osoba ma wpływ na nasze życie, cokolwiek by o tym nie myśleli.
Powinieneś być zawsze takim, jakim chciałbyś być, a nie takim jakim chcą cię widzieć inni.
Nie oceniaj człowieka po tym, jak traktuje swoich równych, ale po tym, jak traktuje osoby od niego niższe. To prawdziwy test charakteru człowieka.
Naprawdę wielkim człowiekiem jest ten, kto wśród tłumu, gdzie rządzi zwyczaj, umie zachować wolność ducha i stój udziałem wszystkich cierpień, nie traci zaufania do innych.
Czyż nie jest paradoksalne, że w nas, osoby tak bliskie, tak ściśle związane, mogą być tak od siebie różne, nie mające nic wspólnego, obce?
