Człowiek, który nie umie spędzać czasu w samotności, jest zawsze zależny od innych... Tworzy okoliczności które zawsze go do tego zmuszają... To jest natura, czy ja się z tym zgadzam czy nie. Człowiek jest istotą społeczną.
Nie muszę ratować świata. Wystarczy, że będę mógł jak najwięcej zrobić dla jednej osoby. Jeśli każdy z nas zrobi coś dla jednej osoby, cały świat stanie się lepszym miejscem.
Świat bez człowieka byłby piękny, ale byłby światem. Człowiek tragicznie zamienia go w naturę. Czytelnik wie, o co chodzi.
Niektórzy ludzie nigdy się nie zmieniają, ale gdy spojrzysz na zdjęcia pamiątkowe, zobaczysz, że to już nie są ci sami ludzie.
Charakter człowieka nie jest monolitem, który jest raz na zawsze ukształtowany i utwardzony. Wręcz przeciwnie, jest on jak rzeka; płynie, zmienia się, przeskakuje ze strumienia na strumień, rośnie i maleje.
Zawsze, kiedy nie zrozumiesz, pytaj. Wszystko jest ważne. Każde pytanie ma znaczenie. Nikt nie jest mądry, dopóki nie zrozumie, że pytanie o zrozumienie nie jest oznaką głupoty.
Bez uporu nie ma możliwości kontynuacji, bez uporu nie ma kreatywnego myślenia.
Nie ma bardziej zagubionej rzeczy na świecie, niż serce człowieka. W szarości dnia potrafi porzucić wszystko, co kiedykolwiek kochało i żyło, zostawiając w tyle tylko cień tego, kim kiedyś było.
Nie masz obowiązku znać się na wszystkim, nie możesz bez przerwy być najmądrzejszy na świecie. Człowiek nie służy do tego, żeby tłumaczyć wszystko, tylko żeby czasem coś przeżywać, po prostu tak, bez powodu. Człowiek to nie jest maszyna do mówienia, człowiek czasem milczy, i jeśli milczy, to nie znaczy, że nie myśli, przeciwnie, może myśleć jeszcze bardziej.
Człowiek jest istotą ułomną, która nigdy do końca się nie ułomni, i to jest źródłem jego piękna.
