Nie zależy mi na tym, żeby być jak najbardziej podobny do inn. Wolałbym być absolutnie niezależnym intelektualnie i dostosowywać się do rzeczy, które uważam za prawdziwe, a nie do tego, co akceptuje większość ludzi.
Świat bez człowieka byłby piękny, ale byłby światem. Człowiek tragicznie zamienia go w naturę. Czytelnik wie, o co chodzi.
Człowiek jest istotą ułomną, która nigdy do końca się nie ułomni, i to jest źródłem jego piękna.
Nie ma ludzi niepotrzebnych, są ludzie niedoceniani. Każdy człowiek ma coś do przekazania, a jeżeli przekazuje to z miłością staje się niezbędny.
Żyć nie umierać to niesie pohorbowanie nad nami, jak źle jest pojęte i jak zdrożone do ciała.
Jak w lustrze wystają nasze brudy i skazy, jak w lustrze uwidaczniają się nasze chwile zwątpienia i słabość, gdy patrzymy na siebie bez zasłon.
Nie ma ludzi niezastąpionych. Są tylko ludzie, których nie można zastąpić innymi. Każdy jest jedyny i niepowtarzalny, bo tylko on jest sobą.
Czasem się zastanawiam, czy istnieje uniwersalne prawo, które głosi, że to, co jest dla ciebie najważniejsze, zawsze będzie czymś, co na końcu tracisz.
Najważniejsze jest to, kim jesteś i co niesiesz w sobie. Czy jesteś osobą o mocnym charakterze, która wie, czego chce, czy wręcz przeciwnie? Kluczem do sukcesu jest twój charakter, twoja osobowość, twoje umiejętności i twoje przekonanie o tym, jak bardzo jesteś zdolny do zrobienia wszystkiego, co chcesz.
Mądrość nie jest bynajmniej sprzężona z latami. Ileż to widziałem młodych, którzy mieli mądrość, a starych, co mieli jesienią życia mniej rozumu niż siedmioletnie dzieci.
