Czym jest człowiek, jeśli jego głównym zajęciem nie jest myślenie o nieznanych rzeczach? Niczym innym, niż niepewną godziną.
Nie są ważne twoje tytuły, wykształcenie, pieniądze. Ważne jest tylko to, kim jesteś jako człowiek, jak traktujesz innych, i jaki zostawiasz po sobie ślad. Pamiętać trzeba, że nie można obcować z naturą ludzką, ignorując jej potrzeby poza materialnymi.
Nie lękajcie się marzyć o wielkich rzeczach! Kto nie marzy, ten nie żyje. Kto nie planuje przyszłości, ten nie dojrzeje. Kto nie ma odwagi rzucać wyzwań... ten jest mały, nawet jeżeli jest dorosły.
Dopóki nie umiemy mówić o tym, co najważniejsze, wszyscy mówimy tylko po omacku o tym, co najmniej ważne, bo najważniejsze jest rozumienie drugiego człowieka, a nie zrozumienie świata, który jest niezrozumiały.
Nie musisz być lepszy od innych, musisz być tylko lepszy, niż byłeś wcześniej. To jest prawdziwa rywalizacja. A kiedy zrozumiesz to, poczujesz prawdziwe szczęście.
Najważniejsze jest nie tak bardzo to, czy ludzie, którym pomagamy, będą umieli lepiej czytać i pisać, ale to, czy stają się ludźmi o wartościach humanitarnych, czy potrafią współpracować z innymi, czy są odpowiedzialni, czy umieją kochać.
Najważniejszą rzeczą w komunikacji jest słuchanie tego, czego nie powiedziano. Słuchanie nie jest oczekiwaniem na twoją kolej do mówienia.
Nigdy nie możemy przewidzieć, które z naszych czynów przyniesie rezultaty, które przetrwa po nas, które pójdzie na dno z życiową bylejakością, która samotnością.
Żadna jednostka nie istnieje sama dla siebie, bez społeczności. Nie jesteśmy w stanie żyć samodzielnie. Świadomość, która wywyższa jednostkę ponad społeczność, stanowi pomieszanie z perspektywą.
Szanuj siebie i innych. Nie zgadzaj się na mniej. Bądź odważny. Bądź silny. Bądź szczęśliwy. Bądź wolny. Bądź sobą. Prawdziwą wartością w życiu jest to, kim jesteś, a nie co masz.
