Rozważania o Ludziach
Żyć nie umierać to niesie pohorbowanie nad nami, jak źle jest pojęte i jak zdrożone do ciała.
Cytat pochodzi od znakomitego polskiego autora, Hrabiego Stanisława Kostki Potockiego i mówi o zrozumieniu życia.
Ludzie są jak książki. Niektóre oszukują nas swoimi okładkami, inne nas zaskakują. Ale tak naprawdę, to nigdy nie wiemy, co kryje się w środku, dopóki nie przeczytamy chociaż jednego rozdziału.
Najważniejsze jest to, by każdy człowiek był dla siebie czymś więcej niz tylko jednostką społeczną, żeby w sobie samym dostrzegał spełnienie swojej wartości, niezależnie od tego, co w życiu osiągnął.
Siła charakteru w dużym stopniu zależy od dwóch rzeczy: po pierwsze od zdolności do stawiania długoterminowych celów, a po drugie od umiejętności utrzymania wizji tych celów w obliczu codziennych przeciwności i przeszkód.
Są tacy ludzie, którzy nie potrafią zrozumieć, że inna osoba może myśleć inaczej, a jednak pozostać uczciwa. Dla nich różnica zdań jest zwyczajną zdradą.
Twoja postawa, więcej niż zdolność, pokaże wysokość Twojego charakteru. Postawa, to lusterko, w którym pokazujemy światu nasz prawdziwy obraz.
Nie liczy się to, co mamy na zewnątrz, ale to, co udało nam się zbudować wewnątrz. I to, co zbudowaliśmy wewnątrz, jest naszym największym skarbem.
Nie jesteśmy jako ludzie ani aniołami, ani bóstwami: dobroć nasza jest człowiecza, a zatem ograniczoną i niewystarczającą, pozostaje zawsze poniżej wymogów. Zawodzi, nawiedza błędami, omyłkami, słabościami.
Nie ma ludzi niezastąpionych. Są tylko ludzie, których nie można zastąpić innymi. Każdy jest jedyny i niepowtarzalny, bo tylko on jest sobą.
Mądrość nie bierze się z wieku, lecz z charakteru. Różnica między ludźmi polega nie tyle na różnicy wieku, ale na różnicy talentu. Nie ważne, ilu lat się ma, ważne, ile się ma w sobie.
Wielkość człowieka nie polega na tym, jak dużo bogactwa zdobył, ale na jego uczciwości i jego zdolności do poznawania prawdy.