Cyberprzestrzeń. Kiedyś słowo z naszych marzeń science-fiction, a dziś rzeczywistość. Zmieniła naszą gospodarkę, politykę, a co więcej, sposób myślenia o sobie samym.
Dopóki żyjemy, zawsze możemy powiedzieć, co jest najważniejsze dla nas. To jest to, co zawsze jasno widzimy, to jest to, co nam najbardziej na sercu. Trzeba tylko umieć tego posłuchać.
Mamy dwoje oczu: jedno oddali zbyt wiele, a drugie zbyt bliskie, aby mieć jasność widzenia, i dojmują nas, zanim jeszcze zdołamy spostrzec przelotne cienie.
Nie chodzi o to, aby robić coś, co jest prostsze, tylko o to, aby robić to, co przekracza nasze umiejętności.
Wszyscy jesteśmy aniołami z jednym skrzydłem, możemy latać tylko wtedy, gdy obejmujemy się nawzajem.
Człowieka poznaje się po tym, co mówi i pisze. Nie można zawiesić na wieszaku osobowości, kiedy wchodzi się na forum publiczne. Może i można, ale tylko wtedy, gdy jest to osobowość pusta, bez treści.
To, co najcenniejsze w człowieku, to niezdolność do przejścia przez pewne granice. To, co mówi: dość. To jest człowieka godność.
Najważniejszym zadaniem człowieka jest zrozumieć istotę prawdziwego piękna. To, co jest piękne, nie jest związane z naszym ciałem, naszym wymiarem fizycznym, ale z naszym duchem, z naszą duszą.
Właściwość zadziwiająca wielkich ludzi polega na tym, że są oni bardziej ludzcy niż inni. Wszyscy dzisiejsi genialni wynalazcy, z Einsteinem na czele, są ludźmi, których można zrozumieć, a wręcz doskonale zrozumieć.
Nie trzeba się przekonywać do bycia sobą. To jest coś, co przychodzi naturalnie. Problem zaczyna się, kiedy próbujesz być kimś innym.
