Dawniej myślałem, że to znaczy być człowiekiem, że to człowiek jest pomiędzy niebem a ziemią. Dzisiaj wiem, że nie prawda. Człowiek jest nie tylko pomiędzy niebem i ziemią, ale wyżej niż niebo i głębiej niż ziemia.
Niektóre osoby są takie, które lubisz od razu, niektóre te, których musisz poznać, aby ich polubić, a niektóre, których musisz omijać szerokim łukiem.
Twoja postawa, więcej niż zdolność, pokaże wysokość Twojego charakteru. Postawa, to lusterko, w którym pokazujemy światu nasz prawdziwy obraz.
Nie mierzę osoby na podstawie tego, jak bardzo obsługuje mnie do mojej korzyści, ale sprawdzam, jak daleko może mnie przekroczyć dla dobra innych.
Najważniejsze jest, aby znaleźć spokój w souladu z samym sobą. Poznać swoje wady i zalety, docenić je i nauczyć się z nimi żyć. Pokochać siebie za to kim się jest, to pierwszy krok do akceptacji przez innych. Ale pamiętaj, że nie wszyscy są godni Twojej uwagi, czasu i miłości. Szanuj siebie i swoje emocje.
Człowiek staje się prawdziwym człowiekiem tylko wtedy, kiedy zaczął pokonywać swoje ego. Gdy wkroczył na tę drogę, rozwija się w nim poczucie jedności ze wszystkim, co jest.
Najpierw chcą cię zepsuć, a potem obwiniają cię, że jesteś zepsuty. Człowiek jest tyle wart, ile może dać innych z siebie samemu, bez szkody dla siebie.
Ludzie boją się zmian, ponieważ wolą milion razy cierpieć, niż spróbować coś nowego. Nawet jeśli doznali już rozczarowania, wciąż wybierają to, co jest im znane.
Ludzie są jak pudełka zapałek. Zdają się być identyczni, ale w każdym jest jakaś iskra, która sprawia, że jest wyjątkowy. Musisz jedynie zaryzykować i pocierać, aby to zobaczyć.
Nie od dziś wiadomo, że człowiek staje się tym, na co patrzy, em nad czym się zastanawia, czym żyje. Również zachowuje się zgodnie z tym, jak rozumie siebie, jak rozumie swoje powołanie, swoją misję w historii, swoje miejsce wśród innych ludzi.
