Najważniejsze jest nie to, co inni o nas myślą, ale to, co my sami o sobie myślimy. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak dużym wpływem dysponujemy na własne życie, emocje i samopoczucie.
Nie należy się zbytnio bać życia. Przecież żaden z nas nie wyjdzie z niego żywy.
Będąc człowiekiem, musisz zrozumieć naturę innego człowieka. Będąc człowiekiem, musisz zrozumieć, że nie można oceniać osoby przez pryzmat jednego czynu, jednej decyzji, czy jednego momentu. Będąc człowiekiem, musisz zrozumieć, że każda osoba ma swoje słabe i silne strony, swoje wątpliwości i pewności.
Stwórca, kiedy robił człowieka, wdzięknym go uczynił i nadał mu moc. Potem, dodawszy mu mądrość i umiejętność do zrozumienia prawdy, jedynie nie odsłonił mu tajemnicy bytu. Tak właśnie został stworzony człowiek, równocześnie piękny i niewygodny.
Najważniejszy jest charakter, bo to on kształtuje nasze postrzeganie świata i decyduje o naszych czynach. Talent, inteligencja, uroda, zasoby, wszystko jest drugorzędne.
Stań przed siebie. Jeżeli nie możesz pomóc sobie, przynajmniej nie przeszkadzaj sobie. Głęboko w ciebie wierzę - wejdź w siebie, przysięgam na osobę, którą możesz stać się.
Najważniejsze jest to, by każdy człowiek był dla siebie czymś więcej niz tylko jednostką społeczną, żeby w sobie samym dostrzegał spełnienie swojej wartości, niezależnie od tego, co w życiu osiągnął.
Nie musisz być geniuszem, ani milionerem, ani mieć specjalnych szczególnych talentów. Potrzebujesz tylko perspektywy, dystansu do siebie i dość odwagi, aby być sobą.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, ale przez to, kim jest; nie przez to, co ma, ale przez to, czym dzieli się z innymi.
Człowiek, który nie przemierza nowych dróg, zawsze opędzać się będzie przed natarczywością zewnętrznych warunków. Musi być jak młot, a nie jak kowadło - to jest, nie narzędzie, tylko sprawcą czynu.
