Najważniejsze jest to, by każdy człowiek był dla siebie czymś więcej niz tylko jednostką społeczną, żeby w sobie samym dostrzegał spełnienie swojej wartości, niezależnie od tego, co w życiu osiągnął.
Wartość człowieka mierzy się nie tym co ma, ale tym, kim jest. Nie wartości materialne definiują nas jako osoby, ale to, jak traktujemy innych. Nasza dobroć, empatia i miłość są tym, co naprawdę ma znaczenie.
Nic nie może zastąpić ceniących cię ludzi. Nawet miliony na koncie nie dadzą ci prawdziwego szczęścia. Bez miłości i szacunku innych jesteśmy sami.
Niektórzy ludzie są nieszczęśliwi, bo widzą w sobie niedoskonałości, które nie mają; inni są nieszczęśliwi, bo są świadomi swojich niedoskonałości, ale nie chcą ich naprawić; jeszcze inni są nieszczęśliwi, bo są świadomi swoich niedoskonałości i chcą je naprawić, ale nie mogą.
Osoba, która jest zawsze uczciwa, otwarta i szczera wobec innych, czuje satysfakcję z przezroczystości i prawdomówności. Taka osoba nigdy nie ukrywa cokolwiek, bo nie ma nic do ukrycia.
Człowiek jest istotą ułomną, która nigdy do końca się nie ułomni, i to jest źródłem jego piękna.
Osoby, które nas kochają i troszczą się o nas, są największym skarbem, jaki możemy posiadać. Trzeba docenić każdą chwilę spędzoną z nimi, bo to one tworzą sens naszego życia.
Nic nie jest prawdziwe dla każdego. Każdy musi znaleźć swoją drogę. Nikt nie może nam powiedzieć, co jest prawdziwe dla nas. Każdy musi przemierzyć swoją własną drogę.
Wewnątrz nas jest coś, co nie ma nazwy, to jest to, co naprawdę jesteśmy. Bój się mniej, ufaj więcej; płacz mniej, działaj więcej; skarż się mniej, doceniaj więcej; bierz mniej, daj więcej.
Nie masz obowiązku znać się na wszystkim, nie możesz bez przerwy być najmądrzejszy na świecie. Człowiek nie służy do tego, żeby tłumaczyć wszystko, tylko żeby czasem coś przeżywać, po prostu tak, bez powodu. Człowiek to nie jest maszyna do mówienia, człowiek czasem milczy, i jeśli milczy, to nie znaczy, że nie myśli, przeciwnie, może myśleć jeszcze bardziej.
