Praca polega nie tyle na wykonywaniu zadań, ile na pokonywaniu pustki. Nie tyle na zdobywaniu wiedzy, ile na zdobywaniu pokory. Nie tyle na osiągnięciu celów, ile na osiągnięciu siebie.
Praca, która zaspokaja i ekscytuje, jest wynikiem rozumienia, że praca nie jest przykrym obowiązkiem, lecz jeden z największych darów życia, jedno z niewielu środków, które mamy, aby wyrazić siebie i kochać świat, do którego należymy.
Praca nie jest człowiekiem, jest tylko częścią człowieka. Co więcej, jest poświęcana tylko jednej partii życia człowieka, a nie całemu życiu. Wielu z nas pracuje przy czymś, co nas nie kręci, nie interesuje i nie cieszy.
Praca to coś więcej niż sposób zarobienia na życie. To sposób, na które patrzymy na siebie i na uniwersum.
Praca daje człowiekowi nie tylko możliwość utrzymania, ale też poczucie wartości, sensu życia. Bez pracy człowiek traci swoją godność, staje się zależny, bezradny.
Praca nie jest karą, lecz nagrodą i mocą. Praca nie jest nielubianym obowiązkiem, lecz drogą do miłości. Praca jest rzeczywistą ścieżką do najszlachetniejszej, najpierwotniejszej formy zadośćuczynienia - stworzenia.
Praca jest w zasadzie sprzeciwem wobec zasypiania w życiu. Praca to jest coś, co mi nie pozwala zostawić życia innym, co nie pozwala mi uciec od odpowiedzialności, od siebie.
Najważniejsza rzecz w pracy to nie tyle umiejętności i wiedza, ile cierpliwość i miłość do tego, co robimy. Bez nich żadna praca nie przyniesie oczekiwanych efektów.
Nigdy nie przestawaj pracować nad sobą. Praca nad sobą to najważniejsza praca, którą możesz robić. Nie zaniedbuj tej pracy.
Praca jest najbardziej naturalnym zwierciadłem naszej osobowości, jest jedynym równie powszechnym i skutecznym środkiem określania naszej wartości społecznej, jak narodowość, płeć czy wiek. Gdy pracujemy, dajemy coś od siebie, nie tylko w zamian za otrzymywane korzyści, ale jako wyraz naszej tożsamości.
