Praca i sukces

 Praca nie jest karą człowieka. Praca jest powszechnym prawem natury, bez którego i życia nie może być, bo i życie jest ciągłą pracą.

 Praca bez miłości wydaje ci się niewolą. Ale jeśli kochasz to, co robisz, stanie się ona pasją, wolnością i nową formą duchowości.

 Sukces to nie final, porażka to nie fatalna. To odwaga, którą musimy kontynuować, jest ważna.

 Zawsze sądziłem, że praca to nie tylko konieczność zarobkowania, ale i pewna moralność, sens, cel. Życie bez pracy mi się wydaje płą tanim. Podobnie zresztą i praca, która nie sprawia przyjemności.

 Praca prawdopodobnie zapełni połowę twojego życia, więc najlepiej jest, gdy jesteś naprawdę zadowolony z tego, co robisz. A jedynym sposobem na zadowolenie z tego, co robisz, jest uwielbianie tego, co robisz.

 Praca jest najbezpieczniejszym środkiem, którego można użyć w celu zaspokojenia jednocześnie potrzeby zarabiania na życie, rozwijania siebie i wnoszenia wartościowego wkładu w życie społeczne.

 Praca nie jest czymś, co robimy, żeby zarobić na życie, ale to, co nas kształtuje jako osoby i buduje nasz charakter. Stąd też siła pracy, sama w sobie, wynika nie tyle z wysiłku fizycznego, ile z determinacji i zaangażowania.

 Musisz pracować z sercem, jeśli zamierzasz jakiekolwiek płony czerpać z pracy. Robienie czegoś połowicznie, z marszu, to strata czasu, a pomijając efekty fizyczne jakie wywołuje taka postawa, przede wszystkim mówię tutaj o straconych chwilach, które nigdy nie wrócą.

 Twoja praca będzie wypełniać znaczną część twojego życia i jedynym sposobem na bycie naprawdę zadowolonym jest robienie tego, co uważasz za świetną pracę. A jedynym sposobem na robienie świetnej pracy jest kochanie tego, co robisz.

 Twoja praca stanie się lekka, kiedy przestaniesz o niej myśleć jako o obowiązku i zaczniesz myśleć o niej jako o szansie na wyrażenie siebie.