Praca to nie tylko obowiązek, ale także przywilej. To okazja do poznawania, doświadczania sukcesów i nauki. To szansa na odkrywanie swojego potencjału, możliwość rozwoju. Praca to moment, kiedy możemy sprawdzić kondycję naszego charakteru, naszą cierpliwość i zdolność do radzenia sobie z trudnościami.
Twoja praca zawsze wypełni dużą część Twojego życia, więc jedyną drogą do prawdziwej satysfakcji jest robienie tego, co uważasz za wielkie. A jedynym sposobem na robienie wielkich rzeczy jest pokochanie tego, co robisz.
Rób to co lubisz, a nigdy więcej nie będziesz musiał pracować. Praca stanie się pasją, zadowoleniem i sensem życia. Kiedy kochasz to co robisz, to nie jest praca.
Wybierz pracę, którą kochasz, a nie będziesz musiał pracować ani jednego dnia w swoim życiu.
Człowiek, który nie działa, nie tylko jednak przeszkadza innym; blizny na ciele pracy to jedno, ale blizny na duszy nierobienia, nieodżywienie duszy bezczynnością są straszne.
Nie ma na świecie nic cenniejszego niż godność pracy. Pracy nie powinno się traktować jak ciężaru, który nas przygniata, ale jak wyzwania, które sprawia, że życie jest ciekawe.
Pracuj ciężko, ale nie zapomnij o swojej pasji. Trudno jest osiągnąć sukces, gdy robisz coś, co nienawidzisz. Umiłuj swoją pracę, a przestanie być dla ciebie pracą.
Nie znam klucza do sukcesu, ale klucz do porażki to dogodzenie wszystkim. Wiele zadań życiowych jest tak naprawdę czystą pracą, ale jeśli widzisz coś bliskiego celu, to nie jest to robota, ale satysfakcja.
Prawdziwa satysfakcja zawodowa ma miejsce tylko wtedy, kiedy Twoja praca staje się Twoją pasją, a Twoja pasja staje się Twoją pracą.
Praca to najokrutniejszy z niewolników, Le Bourse. Ludzie oddają jej swoje życie, zdrowie, talenty, czas, który mogliby poświęcić na naukę, czytanie, malowanie, pisanie. Na miłość, przyjaźń, relaksyjne spacery, na rozmowy. Oddają jej cenne i piękne chwile, które potem, na starość, mieli by komu opowiedzieć. I to wszystko po to, żeby zarobić na chleb. Bo pracując - przestajesz głodować. Ale zaczynasz umierać.
