
Najgorsze, co może spotkać człowieka, to żyć i umrzeć w ...
Najgorsze, co może spotkać człowieka, to żyć i umrzeć w samotności, nie kochając i nie będąc kochanym.
Prawda jest jak lew. Nie musisz jej bronić. Wypuść ją, a obroni się sama.
Nie ma nic na świecie, co dałoby się ukryć. Prawda, choćby nie wiem jak głęoko schowana, zawsze w końcu wypływa na wierzch - to prawda o prawdzie. Bo nic tak bardzo nie chce być odkryte jak prawda ukryta. Leżąc na dnie cóż może robić, skoro nie wypłynąć na wierzch?
Pretensje do ludzi powinny umierać wraz z nimi.
Prawda jest zawsze wynikiem układanki, jakie składa serce z doświadczeń i przemyśleń umysłu. Czasami jest to zaskakująco prosta konstrukcja, innym razem zawiłe labirynty, które tylko nieliczni są w stanie odszyfrować.
Ludzie mogą być całkiem szczęśliwi, nie wiedząc żadnej prawdy, starczy, że żyją w szczerości, z harmonią z samym sobą.
Świecimy na ziemi prawdą, jak gwiazdy na niebie; nasza jasność jest niewidoczna skoro blisko, a z podziwu jasna, skoro daleko.
Prawda jest zawsze niewygodna. To nieprzyjemne odczucie, kiedy się ją ujawnia. Nie można jej przemilczeć. Właśnie dlatego tak najtrudniej jest mówić prawdę.
Wierzę w tę prawdę, rozumiem i czuję, że lepiej kochać i stracić, niż nie kochać w ogóle.
Nie ma nic piękniejszego, jak prawda, którą pojmujemy, zanim ją zrozumiemy. Głęboko w sercu czujemy jej prawdziwość, zanim umysł ma szansę sformułować myśl, która ją potwierdzi.
Prawda, choćby niezwykle trudna do przyjęcia, leży u podstaw wszelkiego prawdziwego postępu. Bez pełnego zrozumienia rzeczy nie można uzyskać władzy nad nimi.