Prawda według Fiodora Dostojewskiego

 Żadna zasługa nie jest większa od męstwa prawdy. Wszystko, co jest najjaśniejsze i najpiękniejsze na tym świecie, wyrosło na ziemi prawdy - było dziełem prawdy, jej kwiatem i owocem.

 Nie istnieją fakty, istnieją tylko interpretacje. Każdy z nas ma swoją, subiektywną prawdę.

 Światło prawdy przez słabych oczu może oślepiać, ale nie wolno go gasić. Prawda jest bolesna, ale to przez smutek udoskonalamy się. Uczciwość nadaje życiu smak, czyniąc je bardziej urozmaiconym, a nawet trochę gorzkim. Ale bez tego, życie byłoby jedynie statyczną monotonią.

 Prawda jest jak złoto - nie niszczy się ogniem, ale może być przez nie wypolerowana. Nie niszczą jej błędy, dzięki nim staje się tylko bardziej wyraźna.

 Żyjemy w epoce, kiedy niezależne myślenie jest karane ostracyzmem, kiedy poszukiwanie prawdy jest przestępstwem, kiedy ideały, które były intensywnie pielęgnowane, są teraz zakłamywane. Ludzie, którzy byli symbolem tych ideałów, są teraz nazywani przestępcami. Jest to prawdziwy absurd.

 Pamiętaj, najtrudniejszą rzeczą w życiu jest uważać prawdę za prawdę, trzymać się jej, cokolwiek by się działo, w pochodzie za nią i zwycięstwie nad kłamstwem.

 Nigdy nie przestawaj szukać prawdy. Nawet jeśli spotka Cię cela i gwizdki. Bo kiedy odnajdziesz prawdę, odnajdziesz siebie.

 "Pisma św. proklamują prawdę, że człowiek, stworzony na obraz Boga, otrzymał zadanie 'panować' nad ziemią, zawsze szanując i kultywując jej 'ognisy', które noszą w sobie cząstkę ducha stwórcy."

 Szczerość to drogi dar, nie oczekuj jej od tanich ludzi.

 Nadesłane szczęście, jeżeli w ogóle można tak powiedzieć, to być w stanie mówić prawdę do siebie samego i innych.