Prawda, nie to co myśli lud. Prawda, nie to co wychodzi z ust. Prawda, nie to co zwie się słusznością. Prawda, to co jest, a nie to co być powinno.
Słowo prawdy jest zawsze w pewien sposób rewolucyjne i zawsze niepokoi ludzi ugruntowanych we własnym przekonaniu o zawsze niezmiennym stanie rzeczy.
Prawda jest zawsze prosta. To kłamstwo, które jest złożone, skomplikowane i pełne zawiłości. Nie bój się prawdy, nawet jeśli jest bolesna. Lepiej jest znać gorycz prawdy niż słodkość kłamstwa.
Najtrudniejszą rzeczą na tym świecie jest powiedzieć szczerze i na głos to, co naprawdę myślimy.
Prawda, jaką szuka teatr, nie jest prawdą codzienną. Jest to prawda odkryta w momentach najgłębszego drżenia, prawda, która nas poraża, przeraża.
Prawda jest jak słońce. Można ją chować na jakiś czas, ale nie da się jej zatrzymać. Człowiek zawsze powinien dążyć do prawdy, nawet jeśli jest bolesna czy nieprzyjemna. Bo prawda jest jedyną rzeczą, która pozwoli nam prawidłowo zrozumieć otaczający nas świat.
Ludzie mogą być całkiem szczęśliwi, nie wiedząc żadnej prawdy, starczy, że żyją w szczerości, z harmonią z samym sobą.
Prawda jest jedna, nie ma prawd dla poszczególnych ludzi czy grup społecznych.
Prawo jest zorganizowaną sprawiedliwością.
Prawda nie jest sprawą wyboru. To nie jest coś, co decyduje większość. Prawda jest to, co jest, a to jest to, co nie jest, nie jest prawdą. Prawda jest bezkompromisowa, ponieważ prawda nie jest demokratyczna. Nie jest to coś, co daje się dowodzić. Prawda jest.
