Przemijanie to jest coś, co przypomina nam, że nie możemy zatrzymać czasu i że powinniśmy doceniać każdą chwilę. Nie siedź na kanapie całe dnie, ale wyjdź, poznaj, smakuj życie, ponieważ raz stracony czasu, nigdy nie odzyskasz.
Czasu biegu nic nie zdoła powstrzymać, nikt z nas nie jest w stanie zaprzeczyć upływowi dni i nocy, wszystko przemija jak sen.
Życie to jest najrzadsza rzecz na świecie - większość ludzi istnieje, a nie żyje.
Przemijanie to nie koniec, to ewolucja. Nic nie znika bez śladu, wszystko przechodzi w inny stan, aby stać się czymś nowym. Nie jesteśmy tu na zawsze, ale nasze działania, myśli i słowa przeżyją nas, dając życie czemuś nowemu.
Człowiek nie docenia tego co ma i pragnie coraz więcej. Dopiero gdy straci to co miał zaczyna żałować, że tego nie potrafił docenić...
Czas przemija, jak mgła przechodzą dżdżyste dni, a co było, już więcej nie wróci, lecz zostaje pamięć, która nie zgaśnie, pomimo upływu lat.
Jesteśmy jak rzeki - znikamy. Jesteśmy jak wiatry - przeminamy. Jesteśmy jak mgły - ginemy. Jesteśmy jak dni w kalendarzu - kończymy się. Jesteśmy jak sny - zapominamy się. Jesteśmy jak motyle - znikamy w mroku.
Czasu nie można zatrzymać, nie można go zwolnić, on idzie nieubłagalnie, odbierając nam wszystko, co kochamy, i tylko dając to, czego odmawiamy: starość i śmierć.
Czas pokazuje nam to, co jest naprawdę ważne, przemija. Tymczasem człowiek zawsze stara się zatrzymać chwile, które są dla niego najcenniejsze. Ale nie da się tego zrobić. Czas zawsze wygrywa.
Co ciało, upadnie. Co duch - wyniesie. A co człowiek w człowieka przeniesie, to się nie skończy, lecz przemieni...
