Powiedział mi - rzekł Mieszek ...

 Nawet geniusz potrzebuje towarzystwa.

 Przyjaźń jest jak zdrowie - rzadko zauważasz jej wartość, dopóki nie jest za późno. Autentyczni przyjaciele są jak anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają, jak latać.

 Przyjaciel to ten, kto zna melodię twojej duszy i jest w stanie zagrać ją Tobie wtedy, kiedy Ty zapomniałeś nut.

 Przyjaciół wcale nie poznaje się w biedzie. Przyjaciół poznaje się po tym, jak znoszą twoje szczęście.

 Pieniądze ułatwiają życie, ale są niczym, jeśli zdobywając je, zaniedbujesz swoich bliskich.

 Prawdziwy przyjaciel to ten, kto wchodzi, gdy reszta świata wychodzi. W prazie potrzeby zostanie z Tobą, nawet kiedy wszyscy odejdą. Cenni go, bo jest bezcenny.

 Nauczmy się doceniać przyjaciół, bo życie nie toczy się wyłącznie wokół miłości.

 Szczęśliwy przyjaciół nie potrzebuje.

 Przyjaźń to skomplikowana forma prostoty, jest jak książka łatwa do przeczytania, ale trudna do zrozumienia, jest jak muzyka, która może dźwięczyć szorstko, ale dalej jest melodią.

 Przyjaciele. To dziwne słowo. Znaczące tak dużo, a nawet jednocześnie tak niewiele. To wszystko zależy od kontekstu. To więcej niż słowo. To sprzymierzeniec, partner, kompan do wszystkiego. To ktoś, kto jest zawsze tam gdzie Ty, nawet kiedy nie jest.