Czyż jest coś lepszego niż mieć kogoś, z kim można porozmawiać o wszystkich rzeczach jakby się rozmawiało ze sobą samym?
Człowiek bez przyjaciół jest jak drzewo bez korzeni. Przyjaźń dodaje skrzydeł życiu, pokazuje, jak piękne i szczęśliwe może być życie, kiedy masz kogoś, na kim możesz polegać.
Odkryłam, że ludzie mają wiele warstw tajemnic. Wydaje ci się, że kogoś znasz, że go rozumiesz, ale jego pobudki zawsze są przed tobą ukryte, schowane w jego sercu. Nigdy ich nie poznasz, ale czasem postanawiasz zaufać.
Człowiek, który nie ma żadnej przyjacielskiej pamięci, jest jak człowiek, który nie ma żadnej lewej ręki. Jest to zawsze najbliższy do ideału przyjacielskiej wzajemności.
Przyjaźń to coś więcej niż zdolność do odczytywania w duszy drugiego człowieka. Przyjaźń to sztuka budowania zaufania, poczucia bliskości, zrozumienia. To nieustanne odkrywanie nowych stron osobowości przyjaciela, odkrywanie, które przynosi radość, daje poczucie bezpieczeństwa. Przyjaźń to jak muzyka, której słuchasz cicho,tak by słyszeć siebie, ale i szum świata.
Nie ufam tym, którzy są przekonani, że mają wielu przyjaciół. To znak, iż nie znają ludzi.
Budowanie przyjaźni przypomina karmienie
wiewiórek w parku. Na początku w tych małych zwierzątkach jest jedynie chęć, żeby chwycić jak najwięcej i uciec. Jednak nasza wytrwałość, delikatność i czas powodują, że wkrótce jedzą nam z ręki.
Wszystko przemija jak rzeka, rzecz i pył, tylko miłość i przyjaźń nieznana jest bardzo ważna. Możemy tracić wszystko, ale nie przyjaciół. Tak to jest, przyjaciele są jak anioły, które podnoszą nas, gdy nasze skrzydła zapominają, jak latać.
Nie wymagaj od przyjaciela więcej, niż jest w stanie dać. Prawdziwa przyjaźń zawsze jest przy tobie, gdy jest ci trudno, choćbyś nie miał nic do zaoferowania oprócz swojego towarzystwa.
Prawdziwa przyjaźń nie jest o tym, kto był najdłużej. To jest o kimś, kto wszedł do Twojego życia, powiedział 'jestem tutaj dla Ciebie' i udowodnił to.
