Między przyjaciółmi szczęście koła fortuny winno być wspólne.
Przyjaźń to nietypowa inwestycja. Gdy każdy inny aspekt twojego życia idzie źle, to inwestycja, która zawsze się udaje. Przyjaźń to wręcz odwrotność samotności, przeciwieństwo pustki. To fundament, na którym możemy zbudować pierwiastek emocji, skompletować pierwiastek doznań.
Religia Chrystusa żąda podwalin społecznych: pokoju i międzynarodowej przyjaźni.
Przymioty serca przysparzają nam przyjaciół, przymioty ducha - tylko wrogów.
Prawdziwa przyjaźń to nie chwila, to nie miesiąc, rok czy pół wieku. Prawdziwa przyjaźń to coś więcej. To jeden dzień, który jest jak całe życie. To jedno słowo, które jest jak cały świat. To jeden przyjaciel, który jest jak rodzina.
Łajdakiem bez serca jest ten, kto odrzuca przyjaciela jak stary but.
Przyjaźń. To nie tylko słowo, lecz emocje, uczucia, zrozumienie, troska, lojalność. To coś więcej niż obecność, to nieobecność, która nadal czuje się obok. To cisza, która nie jest niewygodna. To uznanie: 'Bez względu na to, co się stanie, jesteś moim przyjacielem.'
Prawdziwa przyjaźń to rzecz święta. Jest nią tylko ten, który pokazał, że jest jej godzien. I niemało godnych odsiewa czas.
Przyjaciel to osoba, która zna piosenkę twojego serca i potrafi ją śpiewać, gdy ty sam zapomnisz jej słowa.
Przyjaciel to ktoś, kto zna cię lepiej, niż sam siebie, a mimo to cię lubi, docenia twoje mocne strony, ale nigdy nie ukrywa przed tobą twoich słabości. To osoba, której ufasz zawsze i wszędzie, niezależnie od okoliczności.
