W naszych nieszczęściach poznajemy przyjaciół. W nieszczęściach przyjaciół poznajemy siebie.
A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie posiadają przyjaciół.
Przyjaźń to nie tylko wspaniały prezent, lecz także ustawiczna praca.
Przyjaciel to ktoś, kto zna całą piosenkę twojego życia i może śpiewać ją, kiedy ty zapomnisz słów.
Nie ten przyjaciel,
kto współczuje,
a ten kto pomaga.
Przyjaźń to jeden umysł w dwóch ciałach. Prawdziwa przyjaźń to nie rozłąka, a jedność serc. Bycie przyjacielem to ścieżka do osobistego rozwoju i odkrycia.
Prawdziwa przyjaźń nie jest o tym, kto był najdłużej. Chodzi o kogoś, kto przyszedł i nigdy nie wyszedł z Twojego życia.
Przyjaźń to jeden umysł w dwóch ciałach. Przyjaciele są jak kwiaty w ogrodzie życia. Prawdziwa przyjaźń to niewidzialna więź, która łączy dwa serca, niezależnie od odległości.
Nie ten przyjaciel, kto współczuje, a ten kto pomaga.
Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, by kogoś poznawać, lecz na tym, by go zrozumieć, polega też nie na tym, by być blisko, lecz żeby być obok, nawet gdyby się było daleko.
