Groch ziemi rad, lecz co ...

 Gdy prawda zapuka do drzwi, kłamstwo ucieka przez okno.

 Jeżeli Bóg mierzy człowieka, to przykłada miarę nie do głowy, lecz do serca.

 Grzech zatruwa rozkosz, namiętność ją niszczy, umiarkowanie zaostrza, niewinność oczyszcza, czułość podwaja.

 Tak się ten świat obraca, jednych podnosi, innych wywraca.

 Wymawiane dobrodziejstwo zmniejsza swą wartość.

 Kto nie ryzykuje, ten w kozie nie siedzi.

 Co się rozwinie na obcej ziemi, czuć zawsze obczyzną.

 Chwila śmiechu, rok płaczu.

 Choć rada dobra, zważaj, kto ją daje.

 Nie bierz się za dwie rzeczy na raz, bo ani jednej nie skończysz, a poróżnisz się ze wszystkimi. I pamiętaj, że stary zwyczaj nie puści, dopóki nowy nie przyjdzie.