Wie kot, czyje sadło zjadł.

 Językiem wojować lada kto potrafi.

 Leniwemu baranowi ciąży jego wełna.

 Biegnąc za prędko zgubisz się na rozdrożu.

 Gość i śmierć przychodzą niespodzianie.

 Jakie życie, taki los; jaka pieczeń, taki sos.

 Nie żąda owca od wilka ratunku.

 Jest to cnota nad cnotami, trzymać język za zębami.

 Opłakiwać śmierć – to nadgryzać kamień.

 Co po umieniu, gdy czarno w sumieniu.

 Polak do korda,Włoch do akorda.