I w kościele grzesznych wiele.

 I pies ogonem nie kiwnie, jak mu chleba nie dasz.

 Nadymała się żaba chcąc się wołowi porównać.

 Nikt nie zna dnia swego ani godziny.

 Kwiat nie daje słomy.

 Tylko ten, kto wierzy w przyszłość, wierzy też w teraźniejszość.

 Odpoczynek przychodzi tylko po utrudzeniu.

 Sieć ostatnią Trzej Królowie rozpinają po dąbrowie.

 Dość bogaty, kto w cnotę nie ubogi.

 Chcąc człowieka dobrze poznać, trzeba z nim beczkę soli zjeść.

 Język i do Rzymu doprowadzi.