Choć nikt nie widzi, nie ...

 Gdy diabeł się zestarzeje, chce zostać mnichem.

 Co kto zasiał, to sprząta. Kto kopał dół – wpadał do niego. Czas pokazuje prawdę, mówi: „Oto twój przyjaciel”.

 Ludzie są jak kamienie drogowe na twojej szlaku życia. Niektóre są polane olejem, inne pokryte szlachetnym mchem, a jeszcze inne po prostu sterczą w swojej surowej prostocie. Lecz na każdym z nich można się potknąć, doznać bólu, upaść. To jak podniesiesz się i jak daleko pójdziesz dalej, zależy tylko od ciebie.

 Dano mu mały palec, a on pod pachę sięga.

 Lepszy jest zawsze żywy głos, niż zdechła skóra, co ją na pergamin wyprawiają.

 Na spryciarza półtora spryciarza.

 Kto lubi sentymenty, musi prawić komplementy.

 Poczciwość prawdy się nie lęka.

 Jednemu płacz, drugiemu wesele.

 Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Cierpienie jest czymś nieuniknionym, ale zawsze prowadzi do czegoś lepszego.