Głupi gospodarz doprowadza do upadku własny dom.

 Wszystko głupstwo w porównaniu z wiecznością.

 Smutne godziny trwają długo.

 Nie za to przecie wilka biją, że szary, lecz za to, że owcę zjadł.

 Po grze, król i pionek trafiają do tego samego pudełka.

 Ziemia i morze w wiecznym żyją sporze.

 Najostrzejsza siekiera sama przez się nie zabije przechodzącego człowieka.

 Leniwemu baranowi ciąży jego wełna.

 Miło tam patrzyć, gdzie w nadobnym ciele cnota z rozumem gniazdo sobie ściele.

 Czym rzadsze, tym słodsze używanie.

 Polakom każdy strój wolny.