Wiesz, jedyne co mogę na koniec zrobić, to nie pozwolić, ...
Wiesz, jedyne co mogę na koniec zrobić, to nie pozwolić, aby nasza historia skończyła się tak banalnie. Tak, wzięłam pod uwagę straty w ludziach i migotanie przedsionków.
Wobec pewnych spraw człowiek zawsze zostaje sam.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz jechać naprzód.
Życie to walka.
Nie trać czasu, by zatrzymać kogoś, kogo nie obchodzi to, że traci Ciebie.
Życie jest jak rower. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać. Najważniejsze są jednak nasze marzenia, które powinny zawsze towarzyszyć nam w naszej codzienności.
Nie sztuką jest być z byle kim. Sztuką jest długo szukać, aż znajdzie się swój ideał i zatrzyma na zawsze.
Wiele razy chciałem Ci się wytłumaczyć, ale jakoś nie umiałem. Pisałem listy i darłem je. No, ale to oczywiste, że człowiek nie umie wytłumaczyć innym tego, czego sam dokładnie nie rozumie.
Im jestem starszy, tym bardziej jestem przekonany, że liczą się proste rzeczy. Nie kasa, tylko miłość. Że każdy ranek to nowy początek. Że można porozmawiać bez ściem, tarcz i szóstych znaczeń i mówić dokładnie to, co myślimy. Że stary Merc, może dać tyle samo radochy co Ferrari. Że można siedzieć pod drzewem, pić tanie wino, jeść kurczaka palcami i być bardziej szczęśliwym i pełnym, niż wpieprzając śledzia zawiniętego w pączek, w ekskluzywnej skandynawskiej restauracji, gdzie na stolik czeka się trzy miesiące...
Kaźde sztuka ma w sobie coś z magii, coś z medycyny. Pomaga nam żyć, przetrwać w naszym szaleństwie, naszym gnoju, naszej rozpaczy. I przy tym jest pięknem.
Niektóre działania mają koniec, a nie mają początku.