Koniec przychodzi nieoczekiwanie.
Wydaje ci się, że panujesz nad sytuacją.
I że to ty decydujesz, kiedy jest już po
wszystkim. A potem wszystko nagle się
rozłazi i uświadamiasz sobie, że nad
niczym nie panujesz.
W końcu się poddajesz. Nie walczysz, nie krzyczysz, nie płaczesz. Patrzysz obojętnym wzrokiem na to, co Cię otacza i już nie potrafisz zrozumieć o co było to zamieszanie. Nie interesuje Cię już czy ktoś odejdzie albo czy może zranić. Zgadzasz się na wszystko. Umarłaś, sama przyznaj.
Bądź mądry sam, choćby świat miał o tobie myśleć, że jesteś głupi. Lepiej jest być mądrym i mieć za głupca, niż być głupcem i mieć za mądrego.
Prawdziwe szczęście, to nie gigantyczne posiadłości. Prawdziwe szczęście, to cieszenie się tym, co jest, nie ciągłe pragnienie tego, czego nie ma. Życie to nie jest przechodzenie od punktu A do punktu B. To ta podróż między nimi, która właśnie jest życiem.
Jeśli się kogoś naprawdę kocha, to nie można pozwolić, by wydarzenia z przeszłości determinowały przyszłość.
Mądrość jest jak plecak - waży, ale wyzwala. A im znamy więcej prawdy, tym ta prawda staje się dla nas cięższa. Ale ten ciężar nie przytłacza, tylko pokazuje nam, jakie naprawdę jest znaczenie życia.
Nie wierz we wszystko, co słyszysz.
Uśmiechnij się.
Twoi wrogowie
tego nie lubią.
Czasem to nie ludzie się zmieniają, tylko opadają maski.
Będzie dobrze. Teraz będzie najtrudniej, a potem będzie już dobrze.
