Świat jest piękny, ale ma jedno groźne wady: jest nierozsądny. Nierozsądny, kiedy szczęście stoi na jednej szali, a z drugiej strony rozsądek.
Świat znikał w wielkim wirze, a on nie był już jego częścią; kolory pochłaniała czerń.
A więc mając do wyboru cały świat, niczego nie wybrałeś. Po prostu pewnego dnia przestałeś wędrować.
Gdybyśmy mogli zobaczyć świat przez kogoś innego, to tylko stanowiłoby potwierdzenie, że każdy z nas ma własną wersję świata, która jest unikalna i niepowtarzalna.
Istnieje coś kapitalnego w tajemnicy tego świata. Bez niej bylibyśmy tylko zwykłymi ciałami niezdolnymi do zrozumienia natury piękna. Świat porusza naszą duszę, napawa umysł zdumieniem i wzbudza w nas czułość.
Wszyscy jesteśmy podróżnikami w pustkowiu świata, a najważniejszym odkryciem, które możemy dokonać, jestnienotowanie, że nie jesteśmy sami.
Ten, kto chce przystosować się do świata, nigdy się nie nauczy, jak zmieniać świata. Ten, kto chce nauczyć się, jak zmieniać świat, musi przede wszystkim nauczyć się, jak przystosować się do niego.
Świat, który zdaje się nam tak ważny, z punktu widzenia gwiazdy, z której jej światło dociera do nas po milionach lat, nie jest nawet pyłkiem na wadze wszechświata.
Człowiek, który po raz pierwszy rzucił kamień na zwierzę, był twórcą narzędzi. Człowiek, który po raz pierwszy rzucił sarkazm na bliźniego, był twórcą cywilizacji.
Najłatwiejsza to w świecie rzecz, nadawać sobie pozory posiadania wielkiej tajemnicy.
