Nigdy nie uzależnię swojego szczęścia od drugiej osoby.

 Zadowolenie zapobiega nawet przeziębieniu.

 Potomność powinna sądzić ludzii rządy tylko w świetle ich czasówi okoliczności, w jakich przyszło im żyć.

 Szczęście? To miłość, przyjaźń, rodzina, praca, która sprawia radość. To nieustanne poszukiwanie harmonii wewnętrznej, równowagi między tym, co robimy a tym, kim naprawdę jesteśmy.

 Szczęście to nie cel, a sposób podróżowania. Wybór, a nie przypadek. Coś, co zależy od nas samych i nie można go znaleźć w ziemi, skarbów czy w posiadaniu luksusowego domu. Najbogatsi nie są ci, którzy mają najwięcej, ale ci, którzy potrzebują najmniej.

 Kto chce rządzić ludźmi, nie powinien ich gnać przed sobą, lecz sprawić, by podążali za nim.

 Ten, kto boi się, że będzie cierpiał, już cierpi od przeżywania i wyobrażania sobie tego co nigdy może się nawet nie wydarzyć.

 Szczęście jest jak motyl. Im bardziej go gonić, tym bardziej ucieka. Ale jeśli skupisz się na innych rzeczach, przyjdzie i usiądzie na twoim ramieniu.

 Czasem, wystarczy jedno spojrzenie, aby całe życie wywróciło się do góry nogami.

 Nie ma na świecie takiego skarbu, który by mógł równać się z poczuciem prawdziwego szczęścia. Prawdziwe szczęście nie jest związane z posiadaniem bogactwa materialnego, ale z wewnętrzną satysfakcją i radością z życia.

 Nie mam gotówki, majątku, nadziei. Jestem najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi.