,,Upadam żeby powstać, wstaję żeby biec, biegnę żeby wygrać, Ty ...

 Możesz mi robić, co chcesz,

tylko nie rań mi serca. Do tej pory wiele przecierpiałam, już więcej
nie chcę. Chcę być szczęśliwa.

 Szczęście wystawia ludziom swoje rachunki.

 Nie zawsze dostajemy od życia to, na czym nam zależy...

 Często ludzie myślą, że szczęście to cel. Ale szczęście to efekt uboczny odważnego podejmowania decyzji i życia w zgodzie ze swoją prawdziwą naturą.

 Na świecie jest coraz mniej dobrych subiektów i rozumnych polityków, bo wszyscy stosują się do mody.

 Chciałbym żebyście pamiętali, że bycie szczęśliwymi nie oznacza posiadania nieba bez burz, dróg bez wypadków, pracy bez trudu, relacji bez zawiedzeń. Być szczęśliwymi to odnajdywać siłę w przebaczeniu, nadzieję w walkach, pewność na scenie strachu, miłość w nieporozumieniach. Być szczęśliwymi to nie tylko doceniać uśmiech, ale także zastanawiać się nad smutkiem. Nie tylko świętować sukcesy, ale wyciągać lekcje z upadków. Nie tylko czuć się radosnymi pośród aplauzów, ale być radosnymi w anonimowości. Być szczęśliwymi to uznawać, że warto żyć, pomimo wyzwań, nieporozumień i okresów kryzysu. Być szczęśliwymi to przestać czuć się ofiarą problemów i stać się aktorem własnej historii. Być szczęśliwymi to nie tyle mieć doskonałe życie, ile raczej umieć wykorzystywać łzy, by nawadniać tolerancję. Wykorzystywać straty, by wyrabiać cierpliwość. Wykorzystywać błędy, by kształtować pogodę ducha. Nie wypierać się nigdy osób, które się kocha, nie rezygnować nigdy ze szczęścia.

 Szczęście to nie coś gotowego. Pochodzi ono z twoich własnych działań.

 Łatwiej zmienić ustrój, trudniej - odmienić człowieka.

 Na życie trzeba patrzeć z dystansem, niczemu się nie dziwiąc, niczego nie potępiając. I cieszyć się każdym drobiazgiem: że zakwitły kwiaty i że ładnie się wygląda w nowej sukience...

 Cudowne, doprawdy, jest opanowanie
umysłu, tak trudnego do opanowania,
zawsze żywotnego i chwytającego to
co pożąda. Poskromiony umysł
przynosi SZCZĘŚCIE.