Najtrudniejsze w szczęściu jest to, że nie umiemy go dostrzegać, kiedy jest. Dopiero gdy przemija, zaczynamy szukać w pamięci, co z tego szczęścia nam zostało.
Izabela Trojanowska dzieli się swoim widzeniem na szczęście - trudną sztuką dostrzegania go, gdy jest obecne, zamiast tęsknić za nim, gdy już minie.
Gdy poszedłem do szkoły, spytali mnie, kim chcę być, gdy będę dorosły. Odpowiedziałem, że chcę być szczęśliwy. Powiedzieli mi, że nie zrozumiałem pytania. Ja im - że nie rozumieją życia.
Bez cierpienia nie zrozumie się szczęścia.
Szczęście jest jak motyl. Im bardziej go gonić, tym szybciej ucieka. Ale jeśli skupisz się na innych rzeczach, przyjdzie i usiądzie na twoim ramieniu. W końcu szczęścia nie można zmusić, trzeba pozwolić mu na samodzielne przybycie.
Każda dyktatura ma tylko jeden cel: utrwalanie swej władzy.
Nie ma na świecie takiego skarbu, który by mógł równać się z poczuciem prawdziwego szczęścia. Prawdziwe szczęście nie jest związane z posiadaniem bogactwa materialnego, ale z wewnętrzną satysfakcją i radością z życia.
Nie zależy od tego, czy człowiek jest religijny, czy nie. Ważne, czy jest szczęśliwy. Szczęście jest sprawą mentalną i emocjonalną, można go osiągnąć poprzez trening umysłu.
Jest tylko jedna droga do szczęścia – przestać się martwić rzeczami, na które nie masz wpływu.
Bez politycznej kultury suwerenny naród jest dzieckiem, które bawi się ogniem i może w każdej chwili podpalić dom.
W życiu jest trudno znaleźć kogoś, komu można zaufać. Jest się prawdziwym szczęściarzem, mając chociaż jedną osobę, na której zawsze można polegać.
Nie dąż do szczęścia – jeśli go szukasz, jakby gdzieś się ukrywał, nigdy go nie znajdziesz. Szczęście to nie meta, to sposobność przeżywania każdego dnia.
