Wolność jest jak powietrze. Dopóki nie zaczyna go brakować, człowiek nie docenia, ile ono dla niego znaczy.
Wolność to nie posiadanie praw, to być panem swoich praw. Każda wolność, której nie umiemy używać dla siebie samych, staje się narzędziem naszej niewoli.
Człowiek ma prawo do wolności tylko wtedy, kiedy wie, co z nią robić; jeśli nie wie, to prawo przeradza się w obowiązek - obowiązek poszukiwania prawdy o wolności.
Człowiek jest wolny wtedy, kiedy może pójsć w kierunku, w którym prowadzi jego dusza, nie zwracając uwagi na to, co jest przewidziane. Wolność to jest równość wśród równych i wolność wśród wolnych.
Wolność nie polega na braku zahamowań, ale na umiejętności wyboru, na umiejętności kierowania własnym życiem. To nie jest bycie bez ograniczeń, ale posiadać prawo do decydowania o swoim losie.
Wiele rzeczy można znieść, ale tylko wolność jest najważniejsza. Mając wolność, można znieść wszystko, brak wolności nie do zniesienia.
Wolność jest nie tylko prawem, lecz i obowiązkiem. Jednak ty, człowieku, nie zrozumiesz prawdziwej wolności, póki nie staniesz twarzą w twarz z koniecznością.
Wolność to nie tylko brak zewnętrznych zniewoleń, ale przede wszystkim zdolność do myślenia, mówienia i działania bez obawy. To prawo do wyrażania siebie bez ograniczeń i represji, prawo do bycia sobą bez strachu przed odrzuceniem lub krytyką.
Wolność jest jak powietrze – zauważamy jej wartość dopiero wtedy, gdy zaczyna jej brakować. Naprawdę wolny człowiek to ten, który potrafi odrzucić niewolę własnych nawyków.
Wolność jest najcenniejszym darem, jaki możemy otrzymać lub dać innym. Bez wolności nie ma żadnej innej wartości, nie ma życia, nie ma celu.
