Wolność i godność

 Bogiem, który chyba najbardziej mi imponuje jest wolność. Niepodległość. Autarkia. Nic nie musieć. Nie być zależnym od nikogo i od niczego. Nie potrzebować wsparcia, poklasku, aplauzu. Myśleć swoją głową, czuć swoje serce i wyznawać takie tylko przekonania, które sam dla siebie w wyborze absolutnej samodzielności uznam za stosowne.

 Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym, podczas gdy równość zrozumiana jako równość materialna i ekonomiczna to w rzeczywistości nowoczesna forma niewolnictwa.

 Wolność to nie brak ograniczeń. To wolność do wyboru własnego sposobu życia, a nie ucieczka od rzeczywistości w raj utopijny.

 Wolność to możliwość wyboru. To przez wybory jesteśmy wolni. Im mniej wyborów, tym mniej wolności. Im więcej wyborów, tym więcej wolności. Jeżeli nie możemy wybierać, jesteśmy tylko narzędziem innych.

 Wolność to fundamentalne prawa człowieka. To zdolność bycia samodzielnym, by tworzyć, kochać i marzyć bez ograniczeń. To prawo do wyboru, decydowania o sobie i konstruowania własnej rzeczywistości. Bez wolności, człowiek jest jak ptak w klatce, zapomniany przez świat, zdolny jedynie do wspomnień o niebie.

 Wolność nie polega na robieniu tego, co się chce, ale na tym, że nie musisz robić tego, czego nie chcesz. To jest prawdziwa wolność.

 Wolność jest miarą naszej godności; kto się godzi na słabnących, jest niewolnikiem, choćby żył w złotym pałacu i pił z diamentowych kielichów.

 Wolność nie leży w byciu wolnym, ale w stawaniu się wolnym. Ta droga ku wolności jest drogą gruntownej transformacji, przemiany, która prowadzi do prawdziwego poznania samego siebie.

 Wolność nie jest niczym innym, jak szansą na bycie lepszym, natomiast ugoda i kompromis z niewolą istnieją tylko dla tchórzy.

 Wolność jest niczym bez sprawiedliwości. Sprawiedliwość jest niczym bez miłosierdzia. Miłosierdzie jest niczym bez prawdomówności. Prawdomówność jest niczym bez miłośći. A miłość to wolność od wszelkiego zła.