Nasz umysł jest jak dzikie zwierzę, które zwiałoby, gdy tylko puścimy mu wodzę na jarzmie wolności jego błądzenia.
Wolność to brak przymusu i konieczności bycia kimkolwiek innym niż siebie. To swoboda wyrażania siebie bez strachu przed krytyką. To prawo do wyboru swojej drogi, mimo wpływów społecznych.
Wolnym być – to znaczy myśleć. To znaczy nie akceptować żadnej niewoli, nawet tej złotej. To znaczy zawsze, w każdym miejscu i w każdych okolicznościach pozostać wiernym sobie.
Wolność nie jest niczym, co można dać; wolności nie da się przekazać od ręki do ręki. Każdy musi sam dla siebie zdobyć wolność. Cóż za dziwne jest to, że nie możemy dać innym wolności, a jednak możemy zabrać im wolność.
Wolność to nie sól i pieprz, ale wolność od umysłów zamkniętych, to jest siła. Wolność od wątpliwości i bezsilności, to jest prawdziwa wolność.
Wolność to fundamentalne prawa człowieka. To zdolność bycia samodzielnym, by tworzyć, kochać i marzyć bez ograniczeń. To prawo do wyboru, decydowania o sobie i konstruowania własnej rzeczywistości. Bez wolności, człowiek jest jak ptak w klatce, zapomniany przez świat, zdolny jedynie do wspomnień o niebie.
Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym. To możliwość, aby ta szansa nie była próżna, musisz być zawsze czujny na to, co tworzysz, jak to wpływa na innych i do kogo się odwołujesz.
Wolność to nie jest coś co można dać; wolność to jest coś co ludzie biorą i ludzie są tak wolni, jak chcą być wolni.
Wolność nie polega na robieniu wszystkiego, co chcemy, ale na tym, że nie musimy tego robić, czego nie chcemy. Wolność to nie tylko prawo, ale przede wszystkim obowiązek.
Wolność jest niczym innym jak szansą na bycie lepszym, choć natura człowieka zdaje się zapominać o tej fundamentalnej zasadzie. Zbyt często traktujemy ją jako możliwość do robienia wszystkiego, co nam się podoba.
