Rozważania o wolności

 Wolność to słowo, które duch ludzi kocha. Nie ma nikt kto by jej z calej duszy nie pożądał.

 Wolności nie daje się nikomu na własność, tylko ją pożycza. I każdemu pożycza się na inny sposób, jak złożone na niego obowiązki, jak jego samo zadośćuczynienie

 Nie zna wolności ten, kto jej nie szuka w prawdziwości, lecz zna tylko rozwiązłość. Wolność to nie bezwzględność, lecz prawo do prawdy.

 Wolność jest możliwością dyskrecji, ale realna możliwość wymaga ciągłego rozważania, a to oznacza tracić spokój, żyć w niepewności, płynąć po morzu zmiennych hipotez bez żadnego żeglarza do pokierowania.

 Nie mogę żyć bez wolności, wolność jest powietrzem, które oddycham. Darenie wolności to jak pozbawienie mnie życia.

 Wolność to nie jest stan, lecz proces. To nie jest być wolnym, ale stawać się wolnym. To jest dążenie, ciężka praca, cierpliwość...

 Wolność to fundamentalne prawa człowieka. To zdolność bycia samodzielnym, by tworzyć, kochać i marzyć bez ograniczeń. To prawo do wyboru, decydowania o sobie i konstruowania własnej rzeczywistości. Bez wolności, człowiek jest jak ptak w klatce, zapomniany przez świat, zdolny jedynie do wspomnień o niebie.

 Nic nie jest trudniejsze do kontrolowania, bardziej niebezpieczne do prowadzenia, ani bardziej niepewne w sukcesach, niż zapanować nad wolnością człowieka.

 Wolność jest jak powietrze: docenia się ją, dopiero gdy jej brakuje. Wolność to nie tylko brak ograniczeń, ale przede wszystkim rozeznanie tego, co czynimy.

 Czarodziejka, tęsknota, śnienie, nadzieja, sen, zaćmienie, miłość, blask, szaleństwo, wiedza, męka, cierpienie - wolność jest wszystkim na raz, jest wszechświatem.