You can`t see much in ...

 Nadzieję od ułudy dzieli cienka linia.

 Życie tym różni się od bankowości, że zna długi, które spłaca się zadłużeniem u innych.

 -Owszem, ale gdybyśmy wszyscy zginęli, ktoś powinien wiedzieć, co robiliśmy. Mogę pogodzić się z tym, że mnie zabiją, ale nie chcę, by ślad po mnie zaginął.

 Zwycięstwa, którymi się z nikim nie dzielimy, wymagają od nas wielkiej kultury.

 Czułam się jak zabawka,
którą ktoś nakręcił, a potem zostawił.

 Strasznie ciężko jest pogodzić się z bezsilnością.

 Człowiek podleje na starość.

 Czasami wystarczy, że dzieli
się z kimś swoją wściekłość, żeby poczuć się lepiej.

 Ja się nie zmieniłam, wciąż jestem taka sama, ale nie chodzę już tam, gdzie mnie nie chcą, nie dzwonię do tych, którzy nie odbierają, nie piszę do tych, którzy mi nie odpowiadają i odchodzę z miejsc, gdzie nie jestem mile widziana

 Jak spodziewać się rozmowy od serca z kimś, kto serca nie ma?