Słowa to tylko słowa i one rzadko zawracają z drogi kogoś, kto tego nie chce.

 Ludzie skupiają się na drobnych sprawach, żeby wielkie ich nie przytłoczyły.

 Koledzy, tzw.przyjaciele którzy mają cię w dupie, olewają cię, nie zwracają uwagi na ciebie i tylko wtedy gdy czegoś potrzebują przypominają sobie, że istniejesz są po prostu chwastami których ty musisz się pozbyć.

 Miałaś taki wpływ na to, co się działo, jak liść, który spada z drzewa.

 Wychowanie psuje ludzi, a nie naprawia.

 Nic w życiu nie jest tak proste, jak to sobie na ogół wyobrażamy.

 Zauważyliście, że z biegiem czasu coraz mniej jest w życiu wesołych kolorów? Pod koniec wszystko staje się szare jak pokrowce na meblach czy sukienka prana zbyt wiele razy.

 Pomyśl, jaki świat byłby piękny, gdyby ludzie spotykali się w odpowiednich momentach życia. A nie o parę lat i zdarzeń za późno, za wcześnie. Gdyby mówili to, o czym tak zaciekle milczą. Ile nocy byłoby przespanych, ile serc nie aż tak pustych.

 Nie bierz życia na serio, i tak nie wyjdziesz z tego żywy... Więc żyj, póki możesz! Nie trać czasu na głupie kłótnie i przeczki, nie przejmuj się opinią innych, niektórzy Cię nie znają..
Baw się! Krzystaj z tego życia...
Po prostu- bądź sobą!

 Ale jest chory, gnije od środka.