Kto żyje nadzieją, umrze głodny.

 Możesz chcieć zabić się codziennie, ale grunt to zawsze znaleźć wymówki, żeby tego nie robić.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Czasami nasze życie przechodzi przez ciemne tunele, ale to nie znaczy, że nie idziemy do przodu. Miłość, strach, złość, zazdrość i negatywność to tylko emocje, które nas kształtują, lecz to my decydujemy, które z nich przyjęlibyśmy.

 Bladość pokazuje nam, w jakim stopniu ciało potrafi zrozumieć duszę.

 A więc to znaczy, że nie żyje.
Co dziwne, kiedy wypowiadałem
te słowa, nie wydarzyło się nic.
Świat nie miał się wcale gorzej
niż zwykle. Pogrążony w tym samym,
odwiecznym śnie, niszczał sobie jak zawsze.

 Nigdy się nie docenia stuffu, który przychodzi nam za łatwo.

 Czasem trzeba zdecydować się między momentem, który sprawi, że poczujesz się szczęśliwy już teraz, a tym, który zapewni Ci szczęście na całe życie. Wybierać zawsze jest trudno.

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.

  Są w życiu chwile, gdy myśli się, że już gorzej być nie może. Wtedy właśnie okazuje się, że jednak może.

 Najmniej doceniamy życie, kiedy jesteśmy zdrowi, szczęśliwi i spełnieni. Poczucie wdzięczności przychodzi nam najczęściej wtedy, kiedy tracimy te rzeczy.