W życia wędrówce, na połowie ...

 Żądam od ludzi więcej, niż mi mogą dać.

 Życie jest jak rzeka, zawsze płynie do przodu, a niektóre rzeczy po prostu przepłyną obok nas, nie zawsze jesteśmy w stanie wszystko złapać. Ale to jest piękno życia, cieszenie się z tego, co mamy, a nie martwienie się tym, czego nie mamy.

 Najpewniejszą oznaką pogodnej duszy jest zdolność śmiania się z samego siebie. Większości ludzi taki śmiech sprawia ból.

 Nie można wymazać ani zmienić historii. To byłoby równoznaczne z zabiciem samego siebie.

 Życie jest jak puszka sardynek – wszyscy szukamy klucza.

 Niektórym udaje się wszystko, innym (prawie) nic.

 Czy można żałować wspomnień, o których człowiek nawet nie pamięta, że je miał?

 Najbardziej mnie śmieszy, kiedy jakiś facet myśli, że będę za nim biegać. Ja nawet nie pamietam kiedy ostatnio szłam pieszo.

 Najpiękniejszą wiosną jest dobroć serca.

 Jesteśmy odpowiedzialni nie tylko za to, co robimy, także za to, czego nie robimy.