W życia wędrówce, na połowie ...

 Gdzie mózg mój, tam biurko moje.

 Przyłapałem się w tej samej chwili na tym,
że nie zawsze, nie zawsze oczywiście,
ale czasami, jeśli akurat śmieję się, to
dlatego, żeby po prostu nie zapłakać.

 Są ludzie, którzy studiują latami, ale wyglądają jak zamknięte biblioteki.

 Inną jest rzeczą pokus być przedmiotem, a inną rzeczą pokusom tym ulec.

 Nic, co ma wartość, nie przychodzi bez walki.

 Najbardziej wyprowadzają z równowagi głupota i zmarnowane starania.

 Czasami jedno słowo narobi więcej szkód niż tsunami.

 Są takie dni, kiedy nie wiadomo, co ze sobą robić.

 Ale cóż mogłem powiedzieć, przerażała mnie tą swoją chęcią życia.

 Życie człowieka jest jak sen wiosenny,
a bogactwa i zaszczyty jak przemijające chmurki.