Błądzi człowiek, póki dąży.
Błądzi człowiek, póki dąży.
Każdy los, w którym widać krzyż, staje się łaską.
Jak wielkie przestrzenie dzielą nas samych w sobie.
Ranek mądrzejszy bywa od wieczora.
Człowiek może przywyknąć do wszystkiego, nawet do zabijania.
Sumienie tak jak serce musi pracować bezustannie.
Lekcja pierwsza: to uczucie jest kompletnie irracjonalne i nie istnieje gwarancja odwzajemnienia.
Czy tylko groby są na tej planecie?
Nie ma większej przykrości, jak zostać powieszonym niepostrzeżenie.
By służyć życiu, nie należy go kochać zbyt silnie.
Ludzie nie zmieniają się w ten sposób: nie zmieniają się sami, człowiek zmienia się, kiedy jest zmuszony przeżyć coś i wtedy dopiero stwierdza, że nastąpiła zmiana.