Cóż za smutna epoka, w ...
Cóż za smutna epoka, w której łatwiej jest rozbić atom, niż zniszczyć przesąd.
Każdy łup na tej wyspie zgodnie z prawem należał do niego.
Wasze dzieci nie są waszymi dziećmi. Są synami i córkami powołanymi do życia przez Życie. Przychodzą przez was, ale nie z was. I choć są z wami, do was nie należą.
Jesteś kaleką dlatego, że nie ma w tobie dziecka.
Wybaczyła mu czekanie. Wiadomości, których nie wysyłał. Zdjęcia, których nigdy nie było. Życia, w których go szukała. Wybaczyła mu. Bo co innego można zrobić wobec kochanego człowieka, który nigdy nie miał odwagi, aby z Tobą być? Wybaczyła mu, bo on był jej wszystkim, a ona jego niczym...
Jeśli twój mąż jest z miodu, nie wyjadaj go do końca.
Przeklęta niech będzie logika.
Niepokoją nas nie rzeczy, lecz nasze mniemania o rzeczach.
Trudno umrzeć jak mądry, kiedy żyć trzeba jak wszyscy głupi.
Jedną z najtrudniejszych rzeczy w życiu jest decydowanie, czy powinieneś odłożyć swoje marzenia na bok, czy ryzykować, by je spełnić
Każdy sam szuka własnych odpowiedzi.