Cóż za smutna epoka, w ...

 [...] tragedia nie jest karą lecz wyzwaniem.

 Twierdzę, że gdy ktoś znosi cierpliwie to, co powinno być nie do zniesienia, jest skamieniały.

 Oczy bywają modre, brązowe, a nawet zielone. Najczęściej jednak są nieme.

 Rzeczy utracone nie żyją - lezą w ziemi i fruną w powietrzu, bez grobowców.

 Mądrość człowieka rozpoznaje się lepiej po jego pytaniach, niż po jego odpowiedziach.

 Zanim się zacznie krytykować życie,trzeba je najpierw przyjąć.

 Jeśli Ty jeden będziesz o mnie pamiętał, inni mogą sobie zapomnieć.

 Czas i zdrowie to dwa cenne skarby, których nie rozpoznajemy i nie doceniamy dopóki się nie wyczerpią.

 Nie jestem pesymistą, kocham ten okropny świat.

 Ja, droga pani, mam bardzo mało rozumu, a strasznie dużo serca, więc się tego serca boję.