Życie ludzkie to jakby olbrzymie ...

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.

 Lubię ludzi, ale nie wszystkich. Wiele wybaczam, ale nie wszystko. Szybko zapominam, ale nie zawsze. Ci, których lubię już o tym wiedzą. Ci, których nie lubię to zauważą. Dla prawdziwych przyjaciół mogę przejść przez piekło. Wrogom jednak wskaże tam dyskretnie drogę.

 Nie często zdarza się prawdziwa miłość. Wielu żyje całe życie, nie spotykając jej. Jeżeli miała nam przysłużyć, to tylko raz.

 Im mniej się mówi o mrokach życia, tym lepiej.

 Życie jest jak puszka sardynek – wszyscy szukamy klucza.

 Zawsze głęboko żałujemy tych rzeczy, których nigdy nie zrobiliśmy.

 Biedni ludzie trzęsą się od zimna i giną z głodu - rzeki bogacz i posłał im termometr i wykałaczki.

 Dzisiaj jest już inaczej. Dzisiaj ludzi za których, kiedyś poszłabyś w ogień, mijasz obojętnie na ulicy.

 Najgorzej jest czekać. A jeszcze gorzej nie wiedzieć, na co się czeka, albo czy w ogóle warto czekać. To jest życie.

 Bieda temu, kto zadowolony jest z siebie: taki człowiek nigdy nie nabędzie rozumu.