Wzmagają się jedne narody, inne ...

 Życie nie ustaje w zadziwianiu nas ironią.

 Ktoś, kto walczy ze swymi obawami, walczy z wiatrakami.

 Na szukanie lepszego świata nie jest jeszcze za późno.

 Świat dzieje się także we mnie, nie tylko w czasie i przestrzeni. Ja też jestem przestrzenią.

 Ileż przypadków, ileż spraw wypełnia dzieciństwo.

 Najbardziej na świecie kocham dobre jedzenie.

 Chciwość i żarłoczność są czynne, pracowite, nie znają wytchnienia.

 Było coś niepokojąco ironicznego w fakcie, że śmierć wcale nie okazała się rzeczą ostateczną.

 Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy. Z tej przyczyny zrodziliśmy się bez wprawy i pomrzemy bez rutyny.

 Kochałam go bardzo mocno - odparła. - Lecz jeszcze bardziej kochałam swoją wolność.