Po czterdziestce zaczyna się starość ...

 (...) rodzina to ciąg pokoleń. Aby trwała, każdy musi postarać się o własne drzwi, za którymi śpią dzieci.

 Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez.
I są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.

 To czego boimy się najbardziej jest przeważnie tym, co właśnie powinniśmy zrobić

 Jamie, wiem, że mnie kochasz - powiedziała. - Pytanie tylko, jak bardzo?

 Nie zapomnij nigdy sensu twego życia.

 Zakładają aksamitne rękawiczki na stalowe pięści.

 Dopiero z wiekiem człowiek zaczyna rozumieć, że nie należy pukać do wszystkich zamkniętych drzwi i nie
należy wchodzić we wszystkie otwarte...

 Błogosławiony, kto się u świataSprawiedliwości nie dokołata.

 Zawsze narzekamy, że życie jest takie krótkie, a zachowujemy się, jakby nie miało końca.

 Po prostu czasem musimy być okrutni, żeby okazać dobroć - jak lekarz, który robi dziecku zastrzyk, choć wie, że będzie ono płakało, nie rozumiejąc, że to dla jego własnego dobra.