Polne kwiaty zbijały kapitał na krótkim lecie...

 Nie jesteśmy istotami ludzkimi na duchowej podróży. Jesteśmy istotami duchowymi na ludzkiej podróży. Każdego dnia jest nową okazją, aby zmienić życie na lepsze. To nie jest kwestia posiadania czasu, ale kwestia priorytetów.

 Musisz sobie odpuścić. Możesz zachować nienawiść, miłość, a nawet gorycz,
ale musisz skończyć z samooskarżeniami.
To właśnie poczucie winy cię wyniszcza.

 Ty nie możesz zachorować. Jesteś na to zbyt doskonała.

 Naprawdę żaden z nas nie ma nic do stracenia. Dzięki temu łatwiej przegrać.

 Bo zawżdy ci więcej jedzą,Którzy bliżej misy siedzą.

 Życie to nie jest to, co przeżyliśmy, ale to, co zapamiętaliśmy i jak zapamiętaliśmy, aby opowiedzieć o tym.

 Kochanie, słowa sam i samotny zaczynają się tak samo.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei, wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Każdy człowiek musi dojść do wszystkiego sam. Nawet jeśli inny dał mu to na tacy, to nie jest to, to samo. Nawet jeśli inny człowiek dał mu tego początkowego kopa, to później musi sam to wszystko kontynuować, rozbudowywać. Inaczej to jest martwe.

 Nie ma na tym świecie takiego kłopotu, którego nie dałoby się wyleczyć gorącą kąpielą,

szklaneczką whisky

i modlitewnikiem.