Miejsce, które nazywamy naszym domem, trudno wyceniać.

 Być może Bóg chciał, abyś poznał wielu złych ludzi, zanim poznasz tego dobrego, żebyś mógł go rozpoznać, kiedy on się w końcu pojawi.

 Jedyne życie, które ma sens, to życie towarzyskie.

 Nasze historie zaczynają się, nim się zaczną, i trwają jeszcze po swoim zakończeniu.

 Ci, którzy śpią na ziemi, nigdy nie spadną z łóżka.

 Nie ma nic złego w tym, by
oczekiwać najlepszego, o ile
jesteś przygotowany na najgorsze.

 Ludzie są przeważnie nieszczęśliwi, bo żyją nie po swojemu.

 Zbyt wiele urody sprawia, że twardnieje serce.

 Łatwiej prosić
o wybaczenie niż o pozwolenie.

 Często mam wrażenie, że ludzie są najbardziej stadnym ze wszystkich zwierząt. Jeżeli rzucisz na przykład kilka – kilkanaście jednostek na względnie pusty obszar, już po chwili zaczną się przyciągać jak magnesy, zbierać w jedną kupkę, początkowo szeleszczącą od czasu do czasu wyrzucanymi plotkami, a potem bulgoczącą emocjami kipiącymi w pochwałach lub kłótniach albo nawet współfałszującą jakiś przebój nadawany akurat w radio.

 Najpewniejszą oznaką pogodnej duszy jest zdolność śmiania się z samego siebie. Większości ludzi taki śmiech sprawia ból.