Im głębsza noc, tym bliżej świtu.

 Kiedy narusza się porządek, traci się ciągłość.

 W dzień twarda emanująca siłą psychiczną, która ciśnie po wszystkich napotkanych ścierwach, a nocą bezbronna i cholernie wrażliwa dziewczyna, która dławi się łzami, bo nie może ogarnąć swojego życia.

 Lubię ludzi, ale nie wszystkich. Wiele wybaczam, ale nie wszystko. Szybko zapominam, ale nie zawsze. Ci, których lubię już o tym wiedzą. Ci, których nie lubię to zauważą. Dla prawdziwych przyjaciół mogę przejść przez piekło. Wrogom jednak wskaże tam dyskretnie drogę.

 Obcuje się przecież z wielkim duchem świata nie przez mądrość, lecz przez zupełne zrozumienie ulotności i nieważkości życia.

 ....pod koniec pieniędzy zostawało jeszcze bardzo dużo miesiąca.

 Jestem teraz trochę zmęczona. Zmęczona jak zmoknięta małpa.

 Zawsze narzekamy, że życie jest takie krótkie, a zachowujemy się, jakby nie miało końca.

 Łatwo być czarnym charakterem, ale bohaterem trudniej.

 Przyszłość ludzi staje się jasna:będą lokajami robotów.

 Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.