Dopóki żyjemy, potrafimy znaleźć winnych każdej niedogodności naszego losu.

 Granica między korupcją a zabijaniem jest bardzo krucha.

 Starość bez jakiegoś ideału lub nałogu jest nie do zniesienia.

 Żyć to znaczy rodzić się powoli.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 „Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd".

 Aby być niewierzącym, można być także powierzchownym i wierzyć płytkim hasłom. Aby być wierzącym, trzeba myśleć.

 Strach buduje mury zamiast mostów. A ja chcę życia pełnego mostów, a nie murów.

 Głupotą jest znikać z życia kogoś, kto ustawił nas na pierwszym miejscu. Kto oddał nam swoje serce, duszę i emocje. Uciec bez słów okrywając dnie i noce tej osoby ciszą, pustką i zastanowieniem. Nie róbcie tego. Nie odchodźmy od dobrych ludzi, myśląc, że na nich nie zasługujemy. Możecie im zniszczyć życie.

 Korzenie wiedzy są gorzkie, za to owoc słodki.

 ... w górach można zabić drugiego także swoim ciałem!