Zawsze uderzał mnie pociąg intelektualistek do ciemnych typów, brutali i ...

 Fakt, że miała Alzheimera, nie oznaczał, że nie zasługiwała już, aby zostać wysłuchaną.

 Jakże niespiesznie rozkosz opuszcza rozgrzane gniazdo.

 Pewnego dnia z tych wszystkich skomplikowanych emocji, ze złości, żalu smutku i tęsknoty zostanie tylko zwykła, prosta obojętność.

 ''Jestem strasznie zmęczony bólem, który słyszę i czuję, szefie. Zmęczony tym, że ciągle wędruję, samotny jak drozd na deszczu. Nie mając nigdy żadnego kumpla, z którym mógłbym wędrować i który powiedziałby mi, skąd, dokąd i po co idziemy. Jestem zmęczony tym, że ludzie są dla siebie niedobrzy. To boli, jakbym miał w głowie potłuczone szkło. Jestem zmęczony tym, że nie zawsze mogłem pomóc. Zmęczony ciemnością. Czuję głównie ból. Jest go za dużo. Gdybym mógł z tym skończyć, zrobiłbym to. Ale nie mogę.''

 Trudno umrzeć jak mądry, kiedy żyć trzeba jak wszyscy głupi.

 Im bardziej człowiek się nawraca, tym łatwiej zauważa nie nawrócone strefy swego życia.

 Dobrze jest, jeśli życie i książki mają treść.

 Koniec jest zaledwie początkiem

 Odeszła, brnąc przez gruzy swoich planów.

 Życie bywa kapryśne, nie zawsze zwycięża ten, kto ma rację.