Życie każdego człowieka jest niezwykłe, lecz jednocześnie banalne i oczywiste.

 Stara pomyślała: wojna jest cicha. Pokój to hałas.

 Każda emocja, nawet najsilniejsza, w końcu mija.

 Milczący głupiec uchodzi za mędrca.

 Ironia życia leży w tym, że żyje się je do przodu, a rozumie do tyłu.

 Gdyby ludzie robili tylko to, co wyglądało na możliwe, do dzisiaj siedzieliby w jaskiniach.

 Lojalność może być dobrą wiadomością, ale rzadko jest dobrą radą.

 Niekiedy wydawało jej się, że jest jedyną osobą, która nie ma klarownego planu.

 Trudno jest rozstać się z jakimś nawykiem i nie mieć uczucia, że to ostateczne pożegnanie.

 Wszystko się kończy. Gatunki wymierają. Przekonanie, że jest inaczej, było tylko zarozumiałością, produktem wybujałego
ego, przekleństwem nadmiernego poczucia własnej wartości.

 Nie żyjemy, aby umierać; ale umieramy, aby żyć wiecznie.