Nigdy nie wiadomo, jaki dramat kryje się za pozorami ludzkiego ...

 [...] udowodnił, że piękno i dobro nie muszą iść w parze, że są od siebie niezależne.

 Słowa mogą kłamać, ale czyny zawsze powiedzą prawdę.

 Był taki czas, gdy ciągle się spieszyłam. Na przykład jechałam tramwajem i chciałam, żeby on jechał jeszcze szybciej. Miałam ten pośpiech w sobie. I nagle pomyślałam: „Zaraz, dokąd ja się tak śpieszę? Przecież na końcu czeka na mnie trumna” (śmiech). Pozbądź się tego wewnętrznego biegu. Oglądaj świat, obserwuj, co się dookoła ciebie dzieje, bo życie mamy jedno, a przecież we wszystkim można znaleźć tyle piękna. Właściwie samo to, że się żyje, jest już czymś cudownym. 

 Przebaczenie ma sens tylko wtedy, gdy potrafimy je przyjąć.

 Radości życia rodzinnegosą najpiękniejsze na świecie,a radość, jakiej rodzice doświadczająna widok swych dzieci, jest najświętsza.

 Nawet czyny nieprzyzwoite można wykonywać jak należy.

 Życie jest krótkie. Umrzemy. Zapomnij o przegranych. Bądź zawsze sobą, stawiaj czoła przeciwnościom i nie zapominaj, że to Ty kontrolujesz swoje życie. Nie strać go.

 Ludzie są bezradni wobec losu, są ofiarami czasu. I własnych uczuć...

 Dopóki jedna rasa gnębi drugą, nie ma miejsca na pokój.

 Żyjemy coraz dłużej,
ale mniej dokładnie i krótszymi zadaniami.