Nigdy nie wiadomo, jaki dramat kryje się za pozorami ludzkiego ...

 Wszystko, co mówiła, brzmiało jak tekst wydobywający się wprost z moich własnych trzewi.

 Gdybyśmy nie mieli duszy, stworzyłaby ją muzyka.

 Jednak największa siła jest w ludzkim
sercu, w jego odwadze i wytrzymałości.

 [...] udowodnił, że piękno i dobro nie muszą iść w parze, że są od siebie niezależne.

 Czas robi swoje. A ty człowieku?

 Zawsze się czegoś uczymy.

 Zdaje mi się, że właśnie niesprawiedliwi śpią dobrze, bo się niczym nie przejmują, a sprawiedliwi nie mogą zmrużyć oka i wszystko strasznie przeżywają. Inaczej nie byliby sprawiedliwi.

 Każdy z nas toczy jakąś prywatną wojnę.

 Droga do przekroczenia karmy leży we właściwym użyciu umysłu i woli. Jedność wszelkiego życia jest prawdą, która może być właściwie zrealizowana, tylko kiedy fałszywe pojęcia oddzielnej jaźni, której los może być rozpatrywany oddzielnie
od całości, są na zawsze usunięte.

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.