Nie ma większego ślepca nad tego, który nie chce zobaczyć.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Płomień gniewu opada, powoli przygasa.
Rany się goją. Kiedy jednak pozwalasz,
żeby tak się stało, umiera też część twojej duszy.

 Niektóre elementy układanki tworzącej świat są wstrętne.

 Może od umierających należy uczyć się życia?

 Jesteś silną kobietą, ale siłą bez elastyczności daje tylko twardość.

 Życie – lepsze czy gorsze – zawsze jest piękne.

 W końcu zrozumiałam, że spokój ducha mogę odzyskać jedynie izolując się od pewnych osób, nie reagując na tanie prowokacje i skupiając uwagę na tym co kocham.  

 Życie niesie niewyobrażalne możliwości. Tylko najpierw trzeba wykonać pracę.

 Wiecie, że życie ma zawsze rację, a architektura się myli.

 Przemija bowiem postać tego świata.